HATAY (AA) - LALE KÖKLÜ - Hatay'da 6 Şubat 2023'teki depremde eşi ve 2 çocuğunu kaybeden, kendisi de iki bacağından ampute edilen Ebru Çelikkol, biri engelli 2 çocuğunun bakımını tekerlekli sandalyede özveriyle sürdürüyor.
Çelikkol ailesi, Pazarcık merkezli, saat 04.17'de meydana gelen 7,7 büyüklüğündeki sarsıntıya Antakya ilçesi İpek Sokak'taki evlerinde yakalandı.
Sarsıntı anında dışarı çıkmayı başaran ancak kapı önündeyken yan bina üzerlerine devrilen 30 yaşındaki Ebru Çelikkol ile eşi Ahmet, çocukları Eren (3), Eylül (5), Metin (8) ve Havvanur (5) enkaz altında kaldı.
Yakınlarının yardımıyla kızı Eylül ilk gün, kendisi ve oğlu Eren de depremden 40 saat sonra enkazdan sağ çıkarılan Ebru Çelikkol'un, eşi ve diğer iki çocuğunun cenazesine ulaşıldı.
Mersin'deki hastanede uzun süre tedavi gören anne Çelikkol'un iki bacağı, oğlu Eren'in de sol bacağı ampute edildi.
Tedavilerinin ardından anne Çelikkol, oğlu ve kızıyla yaklaşık 2 yılın ardından döndüğü memleketi Hatay'da yeni bir hayat kurdu.
Hayırseverler tarafından yaptırılan geçici prefabrik evde yaşama tutunmaya çalışan anne, engeline rağmen iki evladına fedakarca bakıyor.
- "Çocuklar için güçlü olmak zorundayım"
Ebru Çelikkol, AA muhabirine, eşi ve çocuklarıyla deprem öncesi huzurlu bir yaşamlarının olduğunu söyledi.
Depremden sonra hayata zorluklarla devam ettiğini anlatan Çelikkol, "Depremden sonra çok şey değişti, eşimi, çocuklarımı kaybettim, çok kötü günler atlattım. İki çocuğum için mücadele etmek zorunda kaldım, acımı bile yaşayamadım. Çok tedaviler gördük." diye konuştu.
Çelikkol, 14 kez ameliyat olduğunu ancak tüm çabalara rağmen iki bacağını kaybettiğini dile getirdi.
Şu an erkek kardeşinin de desteğiyle geriye kalan evlatlarına en iyi şekilde bakabilmek için güçlü olmaya çalıştığını belirten Çelikkol, "En büyük motivasyonum çocuklarım, eğer onları da kaybetmiş olsaydım yaşamamın bir anlamı yoktu." dedi.
- "Tek kaygım çocuklarımın geleceği"
Çelikkol, en büyük hayalinin çocuklarına bir ev alabilmek olduğunu anlatarak, şunları kaydetti:
"Ben engelli bir bireyim ama çok şükür ki bu durum çocuklarımın bakımına engel olmuyor, onlar için elimden gelenin fazlasını yapıyorum. Sağ olsun Valimiz bizi buraya yerleştirdi fakat geçici konut, ben daha önce de kirada oturuyordum. Mersin'de de tedavi sonrası 1 yıl kirada oturdum sonra Antakya'ya dönmek zorunda kaldım. Şu an engelli halimle çocuklarımın her istediğini karşılayabiliyorum. Tek kaygım çocuklarımın geleceği, onlara bir çatı bırakmak istiyorum, evleri olsun istiyorum."
